نخست آن که حضور جسمانی در آن قطعه بهشتی البته آثار و برکاتی دارد بی انتها اما در حقیقت مقدمه ای است برای اتصال جان ها به جانان. این پیوند در هر حال ممکن است و چه بسا تاثیر این نرفتن به برکت غم هجران بیش از آن رفتن ها باشد:«إن الفضل بید الله یوتیه من یشاء وا… واسع علیم». دیگر آن که، اعمال عبادی و از جمله زیارت سیدالشهدا (ع) اختصاص به دیدار نزدیک ندارد. آری! کاش می شد «سرنهیم بر قدمش بوسه زنان تا دم مرگ» و «مست تا صبح قیامت ز سبویش باشیم» اما از سوی دیگر می دانیم که:«بعد منزل نبود در سفر روحانی». فقیه عارف، حضرت استاد مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) که داستان پرشور حضورش در پیاده روی به سوی آن سرزمین را قبلا تحت عنوان «با حاج آقا مجتبی در راه کربلا» بازگو کرده ام، در درس های خود می فرمود: گرچه در برخی روایات سخن از «من زار قبر الحسین(ع)» به میان آمده است، اما در احادیث متعدد و معتبر دیگری تعبیر به:«من زار الحسین(ع)» شده است؛ یعنی آثار زیارت به حضور در کنار مضجع شریف آن حضرت مقید نشده است. ایشان از جمله به روایتی از حنان بن سدیر از پدرش اشاره می کرد که طبق آن: سدیر می گوید: امام صادق(ع) به من فرمود: ای سدیر! آیا هر روز به زیارت قبر امام حسین(ع) می روی؟  گفتم: نه، فدایت شوم.  فرمود: چه جفایی می کنی! آیا در هر ماه زیارت می کنی؟  گفتم: نه.   فرمود: در هر سال یک بار به زیارت می روی؟  گفتم: به همین گونه است. فرمود: ای سدیر! چقدر نسبت به امام حسین (ع) رویگردان و بی اعتنا هستید؟! آیا نمی دانی که خدای تعالی را هزار هزار فرشته گردآلود و موی پریشان است که بر او می گریند و پیوسته زیارتش می کنند و خسته نمی شوند؟ چه می شود که تو هفته ای پنج بار یا هر روز به زیارت امام حسین (ع) بروی؟  گفتم: فدایت شوم میان من و قبر او فرسنگ ها فاصله است.  فرمود: بر بام خانه برو و به جانب راست و چپ بنگر و سپس سر خود را به سوی آسمان کن و پس از آن به سوی قبر آن حضرت توجه کن و بگو: «السلام علیک یا ابا عبدا…، السلام علیک و رحمه الله و برکاته»؛ که این عمل برای تو یک زیارت محسوب خواهد شد و هر زیارتی ثواب یک حج و یک عمره دارد.

از دستورات مرحوم استاد این بود که هر روز خود را با زیارت  اباعبدا…(ع) آغاز باید کرد. یک بار فرمودند: «آنچه را که خود بیش از ۵۰سال است انجام می دهم، به شما نیز یاد می دهم. اول صبح که می خواهید از خانه خارج شوید، رو به قبله بایستید و بگویید: «السلام علیک یا اباعبدا…! السلام علیک و رحمه الله و برکاته».

این زیارت امام حسین علیه السلام از راه دور است که در روایات وارد شده است. من سپس چنین می گویم: «السلام علیک یا مولای، یا حسین ابن علی، یا ثارا… و رحمه الله و برکاته». این سلام را هم از طرف خودم نمی کنم، بلکه به نیابت از ۱۴ معصوم علیهم السلام انجام می دهم؛ چرا که وقتی سلام از طرف پدر، مادر و فرزندانش باشد، آن حضرت حتما روبرنمی گرداند و عنایت می کند. بعد از سلام نیز استغفار کنید، سپس صلوات بفرستید و بگویید: خدایا من خودم را به تو می سپارم. آنچه خیر است بر زبان و قلم و فکر من جاری کن و بعد دوباره صلوات بفرستید و به سوی کارتان بروید و البته مراقب هم باشید.» روز اربعین بیشتر به یاد او هستیم؛ زیرا چنین روزی در سال ۱۳۹۱ شمسی بود که پس از تشییعی پر شکوه، برای همیشه در قبله تهران، حرم حضرت عبدالعظیم (ع) آرام گرفت؛«سلام علیه یوم ولد و یوم ارتحل و یوم یبعث حیا».