پای منبر شیخناالاستاد قدس سره

در حسرت رجب و به استقبال شعبان

می گفت گذشته را که از دست دادیم، بیایید حداقل آینده را دریابیم. چنانکه باید و شاید، قدر ندانستیم و حالا که دیگر نیست، چاره ای جز بازخوانی دست نوشته های سابق و دل خوش داشتن به باز شنیدن مو عظه هایی نیست که بیش از هر روز دیگر به آن نیازمندیم.
سلام خدا و بندگان صالح خدا بر حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی که می گفت:

«یکی از موقعیت های از دست رفته، موقعیت های زمانی است. دوستان! ماه رجب رفت؛ چکار کردیم در این ماه رجب؟ آیا ناراحت هستید که ماه رجب از ما گرفته شد؟ رفت دیگر، تمام شد.

چه ماه خوبی بود. ماه پر از رحمت؛ ماه خدا بود؛ ماه استغفار بود. به تعبیری که در روایات داشت: ماه رجب را أَصَبّ می گویند؛ یعنی ریزش می کند رحمت خدا در این ماه بر امت و مغفرت خدا در این ماه. آیا از این باران رحمت در این ماه به دل ما هم رسید؟ این را احساس می کنیم؟ آیا خودمان را در این معرض قرار دادیم؟ واقعاً فکر کنیم.

حال به ماه شعبان وارد می شویم، این هم یکی از موقعیت هاست. حزن نسبت به گذشته باید نقش سازندگی داشته باشد نسبت به آینده، و آن را تدارک بکند. در این ماه بسیار راجع به استغفار سفارش شده است. اگر کسی واقعاً دلش تکان خورده باشد و واقعاً نسبت به گذشته از دست رفته اش محزون باشد، تا حدی نسبت به آینده اش درصدد جبران است. لذا اهل معرفت می گویند ما حزن را از مقامات معنویه می دانیم که نقش سازندگی دارد و نسبت به مافات قابل تدارک است.

ماه شعبان، ماه استغفار است. ماه پیغمبر اکرم است. ما در روایات داریم که حضرت فرمود: «أَلَا إِنَّ شَعْبَانَ شَهْرِی فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَى شَهْرِی‏»، ماه، ماه من است؛ خداوند کسی را که در این ماه به من کمک کند، رحمت کند! این یعنی چه؟

پیغمبر چون رحمةً ‏للعالمین است، کارش این است که برای همه ما رحمت باشد و همه ما را مورد رحمت قرار دهد؛ ماه هم، ماه پیغمبر است؛ حال او می‏خواهد بندگان را شستشو داده و وارد دریای رحمت کند، برای همین هم از ما می‏خواهد که با استغفار و توبه، به او کمک کنیم تا او ما را شستشو دهد.

پس این ماه، ماه شستشو است؛ ماه شستشوی نبوی است. ماهی است که پیغمبر امّتش را از گناهان شستشو می‏دهد و پیش خدا شفاعتشان را می‏کند. بیایید هر چه که، نعوذ بالله، کفران نعمت کردیم و بعد از آن هم استغفار نکردیم، الآن چشمانمان را باز کنیم و استغفار کنیم…»