محسن اسماعیلی در مراسم نکوداشت استاد:

شیخ حسین انصاریان؛ روحانی معیار و معیار روحانیت

در چند جای مثنوی از سخن گفتن درباره محبوبان ممدوح خودش اظهار ناتوانی می‌کند، هر جا به دلیلی که یکی از آن‌ها مورد نظر من است. آن دلیل این است وقتی فرد دیگری را مدح می‌کند، بخواهد یا نخواهد به نوعی خودستایی هم کرده است چون در حقیقت ادعا می‌کند که من این توفیق و این چشم بینا را دارم که چنین کمالاتی را درک کنم مثل کسی که خورشید را مدح می‌کند. مدح او چیزی به خورشید اضافه نمی‌کند و به تعبیر مولوی مادح خورشید، مداح خود است و نشان می‌دهد من توفیق مشاهده این مهر فروزان را دارم.

وی افزود: استاد انصاریان بیش از نیم قرن است در سپهر تعلیم و تربیت و تبلیغ دین خوش درخشیده و سند ایمان نسل جوان امروز ما محسوب می‌شود. من به همین اندازه توفیق زیارت ایشان را داشتم. من هنوز به مدرسه نرفته بودم که مرحوم پدرم با دوستانش هر شب ماه رمضان برای استماع سخنان استاد انصاریان می‌رفتند. یک شب از آن شب‌ها من را همراه خودشان بردند. محل جلسه خیابان زیبا در نزدیکی میدان خراسان بود. وارد خانه بزرگی شدیم که حوض بزرگی وسط حیاط بزرگ آن قرار داشت. منبری بلند به یکی از درختان این حیاط تکیه داده بود و نسیم شبانه گرمای تابستان را از یاد می‌برد. من در آن سن و سال از محتوای فرمایشات ایشان چیزی خاطرم نمانده ولی این تا به امروز در ذهنم موج زده و حاضر است که در پایان آن سخنرانی ایشان این شعر سعدی را خواندند: کمال همنشین در من اثر کرد، و گرنه من همان خاکم که هستم. این بیان ایشان چنان بر دل نشست که من بی‌درنگ آنجا این شعر را حفظ شدم و تا امروز مثل خیلی از مطالب دیگر آن را به یاد دارم.

وی افزود: من ایشان را روحانی معیار و معیار روحانیت در روزگار خودمان می‌دانم و اگر بخواهیم ترازی برای موفقیت عالمان دینی معرفی کنیم این بزرگوار تراز عینی و قابل اندازه‌گیری خوبی است که توانسته در همه این سال‌ها با عنایت ائمه(ع) به خصوص امام رضا(ع) به موفقیت‌های کم‌نظیری دست پیدا کند. از همه وجوه بارز شخصیت ایشان من به این چند نکته اشاره می‌کنم: دانش وسیع و به‌روز، حریص بودن به مطالعه و دائماً در حال تفکر بودن که حاصل آن را در منبرهای پرشمار ولی بدون تکرار ایشان می‌بینیم. نکته دیگر خستگی‌ناپذیری ایشان است. استاد انصاریان با اینکه پیر شدند مانند یک جوان هنوز شهر به شهر و کشور به کشور دنبال احیای امر اهل بیت(ع) هستند. ویژگی سوم خصلت فروتنی و مردمی بودن ایشان است و آغوش ایشان برای همه باز است. ویژگی چهارم توجه خاص به گنهکاران و گرفتاران بند شیطان است که به امید نجات آنان از ملامت ملامتگران ناراحت نمی‌شوند. ویژگی پنجم ادب در گفتار و تواضع در رفتار و حلم در ارتباطات اجتماعی است که ویژگی برجسته ایشان است. ویژگی ششم که اهمیت بسیار دارد، عمل به علم و یکسان نمودن خلوت و جلوت و همسان نمودن ظاهر و باطن است.

تقدیر شما به پیامبر(ص) برمی‌گردد

در پایان این نشست شیخ حسین انصاریان نیز گفت: سخنی جز تشکر از زحمات شما ندارم. در محضر وجود مقدس حضرت حق عرض می‌کنم در حالی که یقین دارم این کلمات در پرونده‌ام نوشته می‌شود؛ من لایق این همه محبت و بزرگواری و کرامت از طرف همه شما نبودم. علت این مجلس و شرکت شما در آن فقط این جمله دعای کمیل است که در ناله‌های نیمه شب امیرالمؤمنین بوده است «کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته».

وی ادامه داد: یک جمله هم از قرآن عرض کنم. در قرآن مجید خداوند در مورد کلمه علم که به نظر می‌رسد ناظر به علوم عمومی جهان است، می‌فرماید: «ما اوتیتم من العلم الا قلیلا» ولی وقتی گستره حکمت را می‌خواهد در سوره بقره گستره بیان کند می‌فرماید «من یوت الحکمه فقد اوتی خیرا کثیرا». از اینجا معلوم می‌شود حکمت یعنی تمام حقایقی که بشر را به وصال و غفران و رحمت و رضوان می‌رساند و این نمی‌تواند علم قلیل باشد بلکه این علم، کثیر است و خداوند آن را در چند آیه برای پیغمبر بیان می‌کند.

وی تأکید کرد: بر این اساس این جلسه شما و تقدیر و سپاسگزاری شما به رسول خدا و امیرالمؤمنین برمی‌گردد. امروز در احوالات موسی بن عمران در حول آیات سوره کهف نگاه می‌کردم، به دو سه سند از وجود امام باقر(ع) نقل شده است که: بعد از آن سه چشمه سرّی که آن مرد عالم به موسی نشان داد و گفت‌وگویشان تمام شد، کنار دریا رسیدند، دیدند یک پرنده کوچکی آمد، یک قطره آب برداشت به طرف مشرق و مغرب و شمال و جنوب انداخت و یک قطره هم به دریا برگرداند. موسی گفت داستان این پرنده چه بود؟ آن مرد عالم گفت نمی‌دانم. فرشته الهی به صورت یک صیاد کنار آن‌ها قرار گرفت و به آن‌ها فرمود در آینده پیامبری می‌آید با وصی‌اش. این چهار قطره یعنی آوازه او و دین او به همه جهان می‌رسد اما قطره آخر که برگرداند یعنی علم شما دو نفر در برابر علم آن پیامبر و جانشینش مانند یک قطره آب است که به دریا برگشت. لذا تقدیر و تشکر همه ما بازگشتش به پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و اولاد ایشان است.

انصاریان در پایان گفت: از همه راویان روایات که ثقه بودند، اصل بودند، عدل بودند باید تشکر کرد که معارف پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) را در زمان ائمه(ع) در چهارصد کتاب جمع‌آوری کردند و آن اصول چهارصدگانه الآن در اختیار نیست ولی مرحوم کلینی و صدوق و شیخ طوسی محصول همه آن چهارصد تا را در چهار کتاب جمع کردند. بسیاری از علمای ما در حد مجتهد از روی این کتاب‌ها برای مردم منبر می‌رفتند و من باید از عالمان خطیب بعد از غیبت تا الآن تقدیر کنم که امثال ما ریزه‌خور سفره آن‌ها هستیم.

https://iqna.ir/fa/print/4199950